Inge Poorthuis heeft ons als bestuur en directie van de Amsterdamse Coöperatieve Woningvereniging ‘Samenwerking’ als adviseur bijgestaan in een voor onze coöperatie zeer turbulente periode. Zij heeft zich heel snel ingeleefd in de materie, was verbindend tussen verschillende stakeholders en heeft niet alleen geadviseerd, maar ook keihard gewerkt om voor ons cruciale zaken voor elkaar te krijgen; bijvoorbeeld de voorbereiding van een spannende BALV met maar liefst 750 leden en de verkiezingen van een nieuw bestuur en een gedeeltelijk nieuwe ledenraad. Inge geeft niet snel op, snapt wat er nodig is en pakt klussen voortvarend op. Van harte aanbevolen!
Rob Mommers, voormalig bestuurslid ACW ‘Samenwerking’
De Routeplanner voor Verenigen verkrijgbaar via de gewone kanalen (boekhandel €29,95) direct bestellen kan bij DNA.
Het is geschreven door Marike Kuperus, Inge Poorthuis, Peter van der Loo en David Wijnperle
We hebben de schilder net gehad. Schilderen is een klus die je zelf kan, maar de professional kan het beter en sneller. Dit was een goede schilder. Hij was vooral goed omdat hij precies de goede maat had van eigen verantwoordelijkheid en overleg. Hij meldde extra werk, met hoe en waarom en alternatieven. Gaf ons keus in de kwaliteit van verf. Hij was trots op z’n werk aan ons huis. En.. hij nam ons serieus als amateurschilders.
Zo zou de verenigingsdemocratie ook moeten werken: Wij als ledenraad en de schilder als bestuur van de werkorganisatie. Natuurlijk de vergelijking gaat mank. De governance van de vereniging is complexer, maar toch de parallel is interessant.
Elke ledenraad is minder professioneel dan de professional en minder bestuurlijk dan het bestuur. Ze hebben jou als professional juist in dienst omdat je het beter kunt. Voor elke professionele competente werkorganisatie is het dus wel eens frustrerend dat de complexiteit van vragen niet wordt begrepen, discussies herhaald worden, betrokken bevlogen ‘amateurs’ met een eigen kijk op de wereld een onmogelijke of onverstandige andere kant op denken.
De besturing van de vereniging is bij uitstek een proces van dialoog en afweging. In dialoog met elkaar, ieders visie en perspectief in beschouwing nemen en uiteindelijk komen tot afgewogen besluitvorming. Dat was hetgesprek tussen ons en die schilder: eenechte dialoog van mensen die houden van oude huizen en elkaar waarderen voor enerzijds het vakmanschap en anderzijds de bereidheid om te investeren in het beste werk.
Als vereniging ben je democratisch. Dat is de kracht en een ongemak. Een ledenraad uit de achterban is nooit zo op de hoogte, inhoudelijk onderlegd of vakbekwaam als bestuur en management. Zij vertegenwoordigen juist de brede achterban.
Voor elke professionele competente werkorganisatie is het dus wel eens frustrerend dat discussies herhaald worden, de complexiteit van vragen niet wordt begrepen, betrokken bevlogen ‘amateurs’ met een eigen kijk op de wereld een onmogelijke of onverstandige andere kant op denken.
Je wenst voeding en repliek
Het droombeeld van directeuren en bestuurders is vergelijkbaar: we willen dat het minder stroperig wordt, constructiever. We zoeken een ledenraad waarmee we als vereniging een echte vertegenwoordiging van de achterban hebben. We willen als bestuur en directie gevoed, geprikkeld worden. Met wat tijd en wat ervaring kom je dan best ergens uit: een ledenraad met een omvang die het gesprek mogelijk maakt. Direct(er) gekozen en vaak ook met iets van een wervings- en selectieproces, dat zorgt dat de kandidaten de goede verwachtingen hebben.
Je krijgt daadkracht
Bij de eerste vergadering zit er een veelbelovende enthousiaste groep mensen. De uitleg over de rollen, relatie bestuur – ledenraad – bureau, de statutaire bevoegdheden , ze horen het aan. Maar de vooral toezichthoudende en controlerende taak bevredigt toch niet helemaal hun ambitie om ‘het goede’ te doen. Vers gekozen voelen ze grote verantwoordelijkheid voor de hele vereniging. “Nu gaan we het even goed regelen.”
Binnen de kortste keren is er druk mailverkeer van voorstellen, ideeën. In een sfeer van democratisch activisme komen er – haasje over het bestuur – de leukste uitvoeringsvoorstellen voor de werkorganisatie. Ze zijn verbaasd en geïrriteerd als die één voor één gepareerd worden met …dat past niet in het beleid…dat is niet jullie rol… dat is de verantwoordelijkheid van het bureau…Heb je je competente, goed geselecteerde ledenraad … gedragen ze zich als…als een volksvertegenwoordiging!
Betrekken en beminnen
Ja, elke ledenraad is minder professioneel dan de professional en minder bestuurlijk dan het bestuur. Ze hebben jou als professional juist in dienst omdat je het beter weet, vergelijkbaar met de loodgieter die je thuis inhuurt voor de badkamer. Jij huurt hem in omdat hij iets kan, waar jij amateur in bent. Je wilt dat hij je uitlegt waarom de douchebak toch beter links kan, en dat hij vraagt waar de kraan moet zitten.
Wil je die constructieve betrokken vertegenwoordiging in een goede verenigingsdemocratie? Werk aan deze drie punten:
· Bevredigend werk: iets om te besluiten én iets om over na te denken. Niet alleen de klap achteraf op de al dubbel gecheckte jaarrekening. Betrek de ledenraad ook aan de voorkant bij visievorming, nieuwe ontwikkelingen, maatschappelijke vragen.
· Echte dialoog: De besturing van de vereniging is bij uitstek een proces in dialoog met elkaar, ieders visie en perspectief in beschouwing nemen en uiteindelijk komen tot afgewogen besluitvorming. Bestuur, directeur en beroepskrachten bepalen de sfeer van de dialoog. Door: respect in vraag en antwoord, goede begrijpelijke en inhoudelijke toelichting op voorstellen, uitspreken van waardering.
· Waardering…dat er van ze gehouden wordt, kortom, dat ze om te zoenen zijn….Democratie is duur, tijdrovend, omslachtig. Er is maar een manier om dat te waarderen: je moet er in geloven, en van ze houden. Een ledenraad die voelt dat ze niet gewaardeerd wordt, dom wordt gevonden, of buiten de orde, zal snel van constructief naar wantrouwen omslaan. Dat is nog veel duurder, tijdrovender en frustrerender
Het must-have boek voor bestuurders en beroepskrachten
Vergrijzend kader, gebrek aan vrijwilligers, een veranderende verhouding tussen verenigingsbestuur en de professionele werkorganisatie. In De vereniging op survival vindt elke bestuurder een herkenbare analyse van brandende kwesties in de moderne vereniging. Met het instrumentarium in dit praktische handboek kan de vereniging de stap zetten naar een nieuwe toekomst.
Nederland is een echt verenigingsland. Het recht op vereniging is een grondrecht. Nederlanders hebben van dit recht dankbaar gebruik gemaakt. Bijna de helft van de burgers is lid van twee of meer organisaties. Voor ongeveer elk doel, hobby, ziekte of belang bestaat er een vereniging. Sport, cultuur, buurtwerk, zorg, belangenbehartiging draaien op verenigingen. Vakbonden, omroepen en politieke partijen zijn verenigingen. En veel van die verenigingen zijn op hun beurt weer verenigd in een branchevereniging of koepelorganisatie. Met elkaar vormt dit een netwerk waarbinnen een belangrijk deel van het maatschappelijk en politieke verkeer in Nederland zich afspeelt.
De vereniging op survival is exclusief verkrijgbaar bij Kuperus & Co.
Ons boek voor de vereniging is uit! Ideaal voor alle beroepskrachten en besturen, verenigingsmanagers en directeuren
der net gehad. Schilderen is een klus die je zelf kan, maar de professional kan het beter en sneller. Dit was een goede schilder. Hij was vooral goed omdat hij precies de goede maat had van eigen verantwoordelijkheid en overleg. Hij meldde extra werk, met hoe en waarom en alternatieven. Gaf ons keus in de kwaliteit van verf. Hij was trots op z’n werk aan ons huis. En.. hij nam ons serieus als amateurschilders.
Als vereniging ben je democratisch. Dat is de kracht en een ongemak. Een ledenraad uit de achterban is nooit zo op de hoogte, inhoudelijk onderlegd of vakbekwaam als bestuur en management. Zij vertegenwoordigen juist de brede achterban.