achterban

‘Ken je mij, ken ik jou?’

Dit artikel is gepubliceerd in VM maart 2023

Over verschillende soorten motieven om lid te worden en wat dat betekent voor jouw vereniging.

Vraag een verenigingsman of vrouw naar de leden en je krijgt meestal een getal: ‘We hebben drieduizend leden’. Of driehonderd of tien. Soms krijg je ook nog informatie over wie er niet lid zijn. ‘Ongeveer zeventig procent van onze beroeps- groep is lid’ of: ‘Er is nog maar een klein deel lid’. Dat zegt iets over hoeveel mensen nog bereikt zouden kunnen worden.

Toch zegt zo’n getal maar beperkt iets over wat voor soort leden een vereniging heeft. Wat halen mensen uit hun lidmaatschap en waarom zijn ze lid– en belang- rijker nog – blijven ze dat. Het gaat er dan veel meer over of de vereniging het juiste arrangement kan bieden. Een arrangement dat niet voor alle leden hetzelf- de hoeft te zijn. Sommige leden ruilen vooral met het service-aanbod van de vereniging, andere leden steunen meer het doel in algemene zin. Er zijn leden die graag het netwerk van de vereniging benutten. En er zijn leden die zich echt heel nauw betrokken voelen bij het wel en wee van de vereniging, die zich (mede) eigenaar voelen. Al die leden hebben hun eigen motief om lid te zijn en te blijven. Voor de vereniging is het goed om serieus af te wegen voor welke leden je graag een arrangement biedt, wat je wie te bieden (wilt) hebben.

Lees verder

Veranderen is gedoe

Dit artikel is gepubliceerd in VM maart 2020

Gebruik het gedoe in een verandertraject. Het helpt om succesvol een nieuwe situatie te realiseren.

De ledendemocratie aanpassen van een ALV naar een leden- raad? Social media en ledenpanels meewegen in de besluit- vorming? De vereniging meer projectmatig laten werken? Veranderen is tegenwoordig de continue factor. Gaat veran- deren dan ook makkelijker, misschien zelfs wel soepel? Onze ervaring is dat veranderen nog steeds weerstand oproept. Je kunt wel een leuk idee hebben, maar om medewerkers en le- den daadwerkelijk mee te krijgen is er toch nog iets anders nodig. Bewegen door de ‘onderstroom’ wordt dat genoemd en emotie of gedoe is daar de brandstof voor. Veranderen gaat niet zonder gedoe.

Veranderen gaat niet vanzelf. Duik in de weerstand en maak de verandering sterker.

Gedoe is waardevol: Tijdens veranderingen zijn er allerlei soorten gedoe. De een kan niet wachten tot het anders is, de ander ziet elke verandering als een probleem, en de derde… die doet gewoon lekker zijn werk, maar wel op de oude ma- nier. Voor de trekker van een verandering kan al dit – ver- schillende – gedrag heel frustrerend zijn, maar stiekem is het heel erg waardevol. Om succesvol te veranderen kunnen we veel leren uit Systemisch TransitieManagement. Dit maakt onderscheid tussen de bovenstroom en de onderstroom.

Lees verder

Ladder de cirkel binnen

Dit artikel is gepubliceerd in VM dec 2019

Over hoe je met de participatieladder je leden en sympathisanten kunt verleiden meer betrokken te raken.

Genoeg volgers op Facebook en ook best een aardig aantal leden, maar de werkgroepen en commissies zijn las- tig te vullen? Een herkenbaar vraag- stuk voor veel verenigingsmanagers. Je krijgt support voor idealen en stand- punten. Leden betalen (als het goed is) contributie, maar kennelijk is dat nog geen reden om actief te worden, laat staan een reden om je te melden voor het bestuur.

Wat is het gevolg: steeds dezelfde groep leden die zich actief inzet voor de vereniging. Leden actief krijgen, vraagt inzet en maatwerk van de verenigingsprofessional of het bestuur. Met de cirkels van betrokkenheid (zie figuur 1) en de participatieladder (zie figuur 2) krijg je grip op hoe je dat aan- pakt en wat je aan wie kunt bieden. Met de cirkels kun je een beeld krijgen of je alle typen leden wel iets te bie- den hebt. De ladder geeft handvatten om mensen te verleiden om actiever te worden.

Lees verder

Hoe geolied loopt uw verenigingsas?

Dit artikel is gepubliceerd in VM juni 2019

In de kern van elke schroef zit een as. In de verenigingsas gaat het om dat wat de vereniging doet om de gekozen functies te vervullen: betrekken, besturen, uitvoeren en besluiten. In de verenigingsschroef is dat de verenigingsorganisatie zelf. De verenigingsas bevat de complete infrastructuur van de vereniging: bestuur, werkgroepen, commissies, netwerken en eventuele betaalde krachten van een bureau. Het is hoe de vereniging werkt, het hart en de handen van een vereniging. In die kern wordt door al die mensen, groepen en organen gewerkt aan vier cruciale organisatieprocessen: betrekken van de achter- ban, besluiten over de richting, besturen van de vereniging en uitvoeren van activiteiten om de missie te bereiken.

Lees verder

Vaart met je vereniging

Dit artikel is gepubliceerd in VM maart 2019

Wat beweegt een vereniging en hoe maak je keuzes in wat je doet: strategisch evenwicht tussen collectief belang en individueel profijt

Je wilt met elkaar iets bereiken. Samen werk je aan dat ene doel waar je in gelooft: de wereld verbeteren, de markt of je vak versterken, elkaar supporten… Maar wat doe je concreet om dat doel te bereiken? Met genoeg mensen en middelen zou je alles wel willen doen! Een vereniging drijft immers op passie, dus ideeën en dromen genoeg. Maar ook voor een vereniging geldt dat er keuzes gemaakt moeten worden. Hoe lastig ook voor velen, dat weten wij uit ervaring.

Waar je het accent op legt hangt af van hoe de wereld er buiten uit ziet voor jouw leden én wat die leden jou graag willen zien doen. Weinig dynamiek buiten, dan willen leden vermoedelijk vooral dat de service van de vereniging super is.  Grote wetswijzigingen op stapel, veranderende markt, slecht imago, dan zullen leden de relevantie van investeren in belangenbehartiging sneller zien.  Strategische keuzes maken start bij het goed in beeld hebben van de relevante ontwikkeling. En dan de leden bevragen wat voor hen het meest relevant is. Dan werkt het model van de scheepsschroef voor de vereniging.

Lees verder

Bestel: Routeplanner voor Verenigen

Ons boek voor de vereniging is uit! Ideaal voor alle beroepskrachten en besturen, verenigingsmanagers en directeuren

Wat vind je met de Routeplanner?

  • Deel I van onze reisgids gaat over de cultuur en historie, over het DNA van de vereniging
  • Deel II gaat over het organiseren van eigenaarschap en passie. Daar draait het om in de vereniging.
  • Deel III van de Routeplanner gaat over hoe je een vereniging in beweging krijgt en houdt.

complete inhoudsopgave

meer informatie

De Routeplanner voor Verenigen verkrijgbaar via de gewone kanalen (boekhandel €29,95) direct bestellen kan bij DNA.
Het is geschreven door Marike Kuperus, Inge Poorthuis, Peter van der Loo en David Wijnperle

Vragen of reacties vinden we altijd leuk!

ISBN
Verkoopprijs
Uitgever
Jaar van uitgave
Aantal pagina's

VM Column: Tijd maakt kostbaar

Dit artikel is gepubliceerd in VM

Een VM column van Marike

Tijd maakt kostbaar. Als je wilt dat mensen gaan houden van je vereniging, moet je veel tijd van ze vragen? Nou, zo simpel is het niet. Maar als je wilt dat mensen warm betrokken zijn bij je vereniging, moet je beginnen met veel tijd áán ze te besteden. Daarna veel tijd mét ze besteden en tijd vragen, dat hoeft dan niet meer.

Lees verder

Leden vinden en binden PGO support

De referentie van PGO Support

  • Frisse aanpak- fijn dat er tussen de cursusmomenten maatwerk mogelijk was.
  • De trainers waren kritisch naar inbreng, positief en inspireerde naar meer dan alleen ledenwerving
  • De doelgroepsegmentatie gaf een heel nieuwe kijk op doelgroep, wie we wel en niet ‘aan boord’ hebben.”

D66

De referentie van D66

“Marike vertelt op inspirerende wijze wat de ontwikkelingen in verenigingsland zijn en spiegelt goed waar je zelf staat als organisatie. Haar lezing tijdens een van onze kaderdagen werd zeer goed ontvangen. Het nadenken over arrangementen voor verschillende soorten leden was zeer verhelderend.”

Binden wordt verbinden

allesbinderNederlanders hebben, misschien wel meer dan enig ander volk, de neiging om zich ‘te verenigen’. Alleen in verenigde vorm kun je het ideaal van droge voeten en begaanbare wegen realiseren. De strijd tegen het water was een collectief probleem dat boven groeps- en stambelangen uitsteeg. Vanaf de eerste middeleeuwse waterschappen loopt er langs gildes en genootschappen, zuilen en actiegroepen een directe weg naar de grote groep actieve burgers van vandaag.

De 21e-eeuwse burger organiseert haar idealen grotendeels langs digitale weg. We verbinden ons 24/7 via gratis wifi wereldwijd. Nieuwe initiatieven en kakelverse organisaties pakken vanzelf een vorm die past in deze tijd. Menig buurtinitiatief krijgt vorm via facebook. Verkeersbrigadiers hebben whatsappgroepen waarin ze diensten en planningen uitwisselen.

Voor alle traditionele verenigingen met een lange historie en vaak wat knellende statuten is het een uitdaging om – met behoud van het verbindend ideaal – de organisatievorm mee te laten bewegen met de tijdgeest. Doe je dat niet dan ben je simpelweg niet meer interessant voor volgende generaties. Dan laten de jonkies het afweten en organiseren ze zich zelf wel buiten. Zonder jouw vereniging.

Hoe mee met de tijdsgeest:

Verbind op je verhaal:  Instituties, bureaucratie en kleurloze organisaties roepen allergie op. Het zijn de mooie passievolle verhalen waar mensen zich aan willen verbinden. Het verhaal van de mensen van Facebook is een film. Het verhaal van de kloostertraditie doet bezinningstoerisme opleven. Wat is jullie verhaal? Welke passie raken jullie bij mensen? 

Verbind door te matchen:  Coachsurfing, Peerby, Verbeterdebuurt, Thuisafgehaald.nl: De succesvolle nieuwkomers in de ‘civil society’ zijn meer een platform dan een organisatie. Zoek je een logeerplek, we brengen je in contact met degene die een bed over heeft. Daarna redden de zelfredzame burgers zich samen wel. Nieuw verbinden vraagt letterlijk om verbinden, zonder je teveel te bemoeien met wat er daarna gebeurd. Waar kunnen jullie matchmaken?

Verbind met vrije hand:  Jongere generaties vandaag willen best hun tijd besteden aan een goede zaak, maar wel zinvol en passend bij hun ambities, talenten en met een timing die past bij de rest van de agenda. Je kunt ze beter vragen voor een concreet project, voor een afgebakende klus met veel ruimte voor eigen talenten en ideeën, dan voor zoiets langdurigs als  ‘bestuurswerk’. Lidmaatschap ruikt voor jongere generaties naar een onduidelijke opbrengst en veel verplichting, waar je niet zomaar weer vanaf komt. Als je wel samen kunt werken en elkaar steunen, volgen en ‘liken’, dan ben je toch samen bezig voor de goede zaak. Moeten je perse lid zijn? Is die andere warme band als sympathisant, volger, co-werker, klant of samenwerkingspartner, niet minstens zo waardevol?

VM Column: U kent ze

Dit artikel is gepubliceerd in VM

Een VM column van Marike

Feike en Mart. Allebei ervaren, strijdbaar, en met de nodige bagage. Ze letten niet op uren, geen van beiden. Het gezin van Mart is gewend aan altijd telefoon en veel avonden elders. Feikes partner heeft eigen bezigheden en dat is maar goed ook. Allebei zijn ze lid van een zekere vereniging en allebei onbetwistbaar betrokken. Ze benoemen exact dezelfde bedreigingen. Maar als je het ze zou vragen, herkennen ze elkaar bepaald niet als strijdmakker….

Lees verder

VM Column: Geboren een trouwe supporter

Dit artikel is gepubliceerd in VM september 2016

Een VM column van Marike

Ik kom er best vaak, bij de belangen-organisaties van mensen met ‘iets’. Meestal met een advies over leden werven, over de inzet van vrijwilligers of een goede governance. Mijn respect voor deze organisaties is en was altijd al groot. Er zitten bevlogen mensen die – ondanks dat hun eigen situatie hen vaak beperkt in de mogelijkheden – veel tijd en energie steken in de belangenbehartiging en in voorlichting aan anderen.

In het gesprek over ledenwerving komt het ook altijd op het dilemma ‘wat geef geef ik weg’. Bijna altijd is de drive om ‘lotgenoten te motiveren, mensen verder te helpen’ sterker dan het belang daar ook een verdienmodel onder te leggen. Met de geboorte van mijn kleindochter veranderde de manier waarop ik deze organisaties bekeek.

Lees verder

Mag ik dan bij jou

Dit artikel is gepubliceerd in VM maart 2016

Lidmaatschapsmotieven en Leden Werven

Lidmaatschap spreekt niet vanzelf. Het heeft het karakter van een ruilmiddel. Mensen sluiten zich aan omdat het verband op dat moment iets aantrekkelijks te bieden heeft. En ze wegen na verloop van tijd af of deze baten nog steeds in verhouding staan tot de materiële of immateriële kosten die ertegenover staan. Dit is voor een beetje verenigingsprofessional een open deur, een waarheid als een koe. En toch is het al jaren heel lastig om die ruil goed in te vullen. Het heeft iets te maken met nieuwe generaties, met kanteltijden, met individualisme en of met de grote zelfredzaamheid van vandaag.

Lees verder

VM Column: Hou je ook van mij?

Dit artikel is gepubliceerd in VM maart 2016

Een VM column van Marike

Ooit was ik een fan. Echte fan. Ik was tien of elf jaar, en samen met mijn zusje. We waren helemaal idolaat van een bepaalde zanger (wiens naam ik toch maar even voor mezelf houd) en we hadden ontdekt dat er zoiets als een fanclub bestond. Hoe we daar achter kwamen in het pre-internettijdperk, ik weet het echt niet meer. Het was niet bepaald een zanger waar onze klasgenoten voor vielen, dus het zal niet van het schoolplein zijn geweest.

Lees verder

VM Column: Een grote familie

Dit artikel is gepubliceerd in VM december 2014

Een VM column door David Wijnperleˆƒ‹ŽŽ‹‡‡‰ƒƒ

Eind november was ik – met velen van u – op het jaarcongres van VM. Dit jaarlijkse verenigingsfeestje is voor mij zowel een dag van ‘gezellig met de familie onder elkaar zijn’ als van ‘bij mijn schoonfamilie op bezoek zijn’. Natuurlijk kom ik mensen uit mijn warme netwerk tegen. Maar bovenal zie ik dames en heren in net iets strakker gesneden pakken. Dat zijn de ooms, tantes, neven en nichten van de brancheverenigingen. En ik ben – zoals u wellicht weet – van de personenverenigingen.

Lees verder

VM Column: Van data tot exclusieve kennis

Dit artikel is gepubliceerd in juni 2014

Een VM column door David Wijnperle

Een aantal weken geleden verzorgde ik een training over leden vinden en binden. Welke leden zijn lid of potentieel lid? Wat willen ze met je ruilen? En ook, waar willen ze voor betalen of zich voor inzetten? En met welk aanbod ga je vervolgens een bepaald segment (potentiële) leden verleiden en bedienen? In de zaal zat een aantal zeer verschillende patiëntenverenigingen: van een paar honderd leden tot enkele tienduizenden, van 100% vrijwillig naar deels professioneel, speciaal voor patiënten of juist voor de familie.

Lees verder

Laat de achterban met het hoofd werken

Dit artikel is gepubliceerd in VM december 2013

De achterban activeren: leden beter binden door meer te vragen, is dat een idee?

Werkt het en kun je dat juist online inzetten? De ANWB denkt van wel.

We leven in een tijd van razendsnelle technologische ontwikkelingen. Het is nog nooit zo gemakkelijk en goedkoop geweest om met anderen in contact te komen, je mening te delen of kennis te verzamelen. Allemaal activiteiten die traditioneel ‘des verenigings zijn’. En toch zijn verenigingen slechts zelden voorlopers op het gebied van digitale communicatie: social media worden met meer dan enige reserve in gezet. De ANWB laat echter zien dat een vereniging digitaal kan excelleren en dat moderne techniek meerwaarde kan creëren. Het kan vorm geven aan nieuwe manieren van actief lidmaatschap en een vernieuwde maatschappelijke rol.

Lees verder

Verenigingsdemocratie in het Twittertijdperk

Dit artikel is gepubliceerd in VM september 2012

Over besturen, legitimiteit en verenigingsdemocratie in de vereniging anno nu

Hoe vind je evenwicht tussen de checks and balances van de formele organen en de directe dynamiek van de Twitterdemocratie? In deze tijd waarin de besluitvorming in de formele verenigingsdemocratie regelmatig wordt weggedrukt door trending topics op Twitter en Facebook is dat een uitdaging.

De traditionele verenigingsdemocratie is de laatste decennia onder druk komen te staan. Eerst werd het moeilijker om leden te vinden die in besturen en raden plekken wilden opvullen. Een blanco cheque op je tijd en stroperige vergadercircuits. Voor drukke taakcombineerders of jonge starters niet aantrekkelijk. Verenigingsorganen zijn hierdoor vaak onvoldoende representatief en niet in staat om de brug naar de nieuwe generaties te slaan. Vervolgens zijn er –naast de bestaande formele democratische processen – informele, alternatieve manieren ontstaan om de achterban te raadplegen: panels, internetraadplegingen, dialoogprojecten.

Veel verenigingsbureaus benutten de nieuwe manieren om de diversiteit in de achterban te consulteren. Deze interactieve democratie is nieuw en nog volop in ontwikkeling. Het is dus ook nog niet uitgekristalliseerd wie je ermee bedient en welke betrokkenheid je organiseert. Het lijkt voor veel verenigingen echter wel dé manier om de dynamische veertig-minners te bereiken die zich niet onder het verenigingskader bevinden. …

Lees verder

Co-creatie en het organiseren van betrokkenheid

Dit artikel is gepubliceerd in VM september 2011

Een artikel van Willem-Jan de Gast, David Wijnperle en Roelf van Run

Hoe goed kent u uw achterban? Weet u op welke manier al die mensen en organisaties bij de vereniging betrokken zijn? Co-creatie draait om het aanspreken van betrokkenheid en het benutten van kennis, ideeën en netwerken van leden.

Doneer je mening… Wacht, nog een keer lezen, wat stond daar? Inderdaad, doneer je mening! Ik hoef dus geen geld of tijd te geven, maar mag ideeën en vragen bijdragen? Oxfam Novib, van wie deze prachtige pay-off is, spreekt op deze manier niet alleen de huidige achterban op een andere manier aan, maar ook een hele nieuwe groep, en wel mensen die graag meedenken over internationale samenwerking zonder zich gelijk te willen binden aan de organisatie.

Lees verder

De vereniging op survival

vereniging op survival

Het must-have boek voor bestuurders en beroepskrachten

Vergrijzend kader, gebrek aan vrijwilligers, een veranderende verhouding tussen verenigingsbestuur en de professionele werkorganisatie. In De vereniging op survival vindt elke bestuurder een herkenbare analyse van brandende kwesties in de moderne vereniging. Met het instrumentarium in dit praktische handboek kan de vereniging de stap zetten naar een nieuwe toekomst.

Nederland is een echt verenigingsland. Het recht op vereniging is een grondrecht. Nederlanders hebben van dit recht dankbaar gebruik gemaakt. Bijna de helft van de burgers is lid van twee of meer organisaties. Voor ongeveer elk doel, hobby, ziekte of belang bestaat er een vereniging. Sport, cultuur, buurtwerk, zorg, belangenbehartiging draaien op verenigingen. Vakbonden, omroepen en politieke partijen zijn verenigingen. En veel van die verenigingen zijn op hun beurt weer verenigd in een branchevereniging of koepelorganisatie. Met elkaar vormt dit een netwerk waarbinnen een belangrijk deel van het maatschappelijk en politieke verkeer in Nederland zich afspeelt.

De vereniging op survival is exclusief verkrijgbaar bij Kuperus & Co.

ISBN9072934350
Verkoopprijs€ 34,95 hardcover / €24,95 paperback
UitgeverCaravel Publishing
Jaar van uitgave2007
Aantal pagina's231

Culturele diversiteit in de achterban

Dit artikel is gepubliceerd in VM februari 2011

Een artikel van Marike Kuperus en Wil Verschoor

De verkiezingsuitslag, het optreden van Wilders en de formatie hebben het vraagstuk van de multiculturele samenleving vol onder de aandacht gebracht. En dan vooral de problematische kant. De successen blijven buiten beeld. Hoe zit het eigenlijk met de multi-culturaliteit van verenigingen? Hoe groot is de culturele diversiteit in de achterban?

Zien we integratie en samenwerking of is het polderland nog wit? Zijn allochtone ondernemers lid van een brancheorganisatie of organiseren zij zich op een andere manier? Moeten patiëntenorganisaties een apart aanbod hebben voor leden met een migrantenafkomst? En ook: wat kan een organisatie doen om meer bi-culturele leden binnen te krijgen én te houden? Met andere woorden: hoe kunnen verenigingen omgaan met de groeiende culturele diversiteit in hun achterban? In dit artikel schetsen we het kader rondom culturele diversiteit en geven we daarnaast voorbeelden van patiënten/consumentenorganisaties. In een tweede artikel gaan we in op culturele diversiteit in de brancheverenigingen.

Organisaties die zich afvragen of ze aan de slag zullen gaan met diversiteit moeten zichzelf eerst drie basisvragen stellen om de relevantie te onderzoeken. Het thema aanpakken is maatwerk. Een optie kan dan zijn om allianties aan te gaan met migrantennetwerken.

Lees verder

Democratie nieuwe stijl

Dit artikel is gepubliceerd in VM april 2010

Een artikel van Marike Kuperus en Adriaan Vonk

Veel verenigingen zoeken naar een uitweg voor het hartfalen van de verenigingsdemocratie. Ze proberen via nieuwe kanalen de achterban te bevragen en daarnaast, tegelijk, de oude organen opnieuw in te richten. Dat is geen gemakkelijk proces. Zoek naar balans voor de drie gronden van legitimiteit.

Hebt u hem al gehad of komt hij binnenkort: de ALV, ledenraad, verenigingsraad, bondsraad, congres…? Bij de ene vereniging is het een jaarlijks ritueel, de andere vereniging heeft er 10 per jaar. Soms zijn het 300 mensen, soms 60, 30 of 15. Ze zijn gekozen, afgevaardigd, of zitten er uit hoofde van hun functie in een gewest of regio. Hoe het er ook uitziet, het is het hoogste orgaan van de vereniging, het is dé stem van de achterban, maar helaas is het zelden iets waar de mensen in de vereniging geïnspireerd door raken. En erg representatief is het meestal ook niet. Verenigingen zoeken een uitweg door via nieuwe kanalen de achterban te bevragen en door te trachten de oude organen opnieuw in te richten. Dat is geen makkelijk proces. Hoe kun je oud en nieuw benutten?

De haarvaten van de poldersamenleving slibben dicht. De verenigingsdemocratie functioneert formeel nog wel, maar je kunt vraagtekens zetten bij de wérkelijke legitimiteit.

Lees verder

De plus en min van de postcode: Afdelingen en hun onderhoud

Dit artikel is gepubliceerd in VM april 2009

Een artikel van Marike Kuperus, Saskia Peerenboom en Dedan Schmidt

De meeste verenigingen kennen een afdelingsstructuur, districten, regio’s of plaatselijke afdelingen. De kunst is om deze afdelingen zo in te zetten dat ze een duidelijke functie vervullen. Niet meer en ook niet minder. Afschaffen is in het verleden niet altijd goed bevallen.

In deze tijd van kredietcrisis hoef je weinig mensen ervan te overtuigen dat wij in een globale samenleving leven. Elke euro of dollar die ergens in de wereld op z’n kant rolt, lijkt wereldwijd een aardbeving te veroorzaken. Maar niet alleen financieel zijn we wereldwijd verweven geraakt. We chatten met zielsverwanten in New Delhi of New York. We bestellen boeken in Amerika, wijn uit Italië en laten onze ogen laseren in Turkije of Thailand. Wat is onze postcode anders dan een toevallige fysieke vindplaats?

Toch wordt gelijktijdig op veel terreinen gewerkt aan decentralisatie van beleid. Wat op nationaal niveau lag wordt meer naar regio’s en gemeenten gebracht. Lokaal wordt bepaald of het geld gaat naar thuiszorg, bibliotheek of jeugdhulp. Dichtbij huis, aanpassen aan de menselijke maat en de eigen situatie, is het nieuwe adagium. Niet alleen bij de overheid, maar ook bij de mensen zelf. Elke regionale omroep heeft zijn eigen journaal en veelbekeken streeksoap. In de meeste steden en dorpen is er een hernieuwde interesse in de eigen geschiedenis en in lokale tradities. Globalisering en ‘lokalisering’ zijn gelijktijdig optredende trends.

Lees verder

Vrijwilligersmanagement op de lange termijn

Dit artikel is gepubliceerd in VIO 2007 suplement

Kansen en bedreigingen bij toekomstige inzet van leden in verenigingen

Het onderzoek The tragedy of the commons en het Nederlandse vrijwilligerswerk vertrekt vanuit de gedachte dat vrijwilligerswerk gezien kan worden als een collectieve bron. Dit artikel over de inzet van leden in verenigingen richt zich op de tweede vraag: Wat is goed vrijwilligersmanagement op de lange termijn? En dan in het bijzonder op de situatie in verenigingen.

Opvallend genoeg leidt een goed resultaat op het ene vlak ook tot versterking van het andere. Goed vrijwilligersmanagement leidt tot nieuwe vrijwilligers die meedoen en daarmee ook meedenken. Inspirerende manieren om mee te denken, stimuleert leden om nauwer betrokken te raken bij de vereniging. Dat kan weer leiden tot vrijwillige inzet.

 

Lees verder

Kansen en valkuilen bij het zoeken van actieve leden

Dit artikel is gepubliceerd in VM november 2006

Een VM artikel van Marike Kuperus en Pallas Lam

In alle verenigingen zijn er leden betrokken bij het bestuur en de besluitvorming. Daarnaast is er in heel veel verenigingen sprake van de inzet van leden bij uitvoering. Leden denken mee in werkgroepen, organiseren het jaarlijkse congres of zitten in de redactie van het verenigingsblad. Daarmee zijn verenigingen (vaak onbewust) grootgebruikers van vrijwillige inzet. Wat moet je als vereniging zonder actieve leden? Zonder mensen uit de achterban die zich inzetten voor het bestuur, meedenken over beleid en meedoen met de organisatie van activiteiten?

Feit is dat veel verenigingen constateren dat de binding en daarmee ook de inzet van leden aan verandering onderhevig is. Mensen hebben het druk. Werk- en privéverplichtingen trekken om het hardst. Om je dan ook nog eens in te zetten voor de vakbond, de sportclub of de beroepsvereniging is net te veel gevraagd. Effect is dat een toenemend aantal verenigingen last heeft om de inspraakorganen te vullen. En er is veel gemopper is over inactieve leden die wel meeprofiteren, maar niet meedoen. Welke opties heeft een vereniging als de leden zich als klanten gaan gedragen?

Verenigingen hebben leden nodig die meepraten en ook meedoen. Veel verenigingen ervaren problemen bij het vinden voldoende actieve leden. Kansen en valkuilen om dit probleem aan te pakken

Lees verder